First month
Door: Maarten Rottier
Blijf op de hoogte en volg Maarten
24 September 2014 | Verenigde Staten, Allendale
Ik kan het zelf amper geloven, maar vandaag ben ik al 35 dagen in de States. 35 dagen waarin, naar mijn gevoel, meer is gebeurd dan de 365 dagen daarvoor. Ik zal bij het begin beginnen en het zo kort mogelijk proberen te houden.
17 Augustus was het dan eindelijk zo ver. Na een nacht (niet geheel onverwacht) zonder slaap, was eindelijk de dag aangebroken dat ik naar de VS zou vliegen. Na een vlotte 2 uur in de auto waren we op Schiphol aangekomen. Natuurlijk geeft het altijd een heerlijk gevoel om op Schiphol aan te komen, maar die dag helemaal.
Op het vliegveld ging alles vrij gemakkelijk. Bagage in no-time afgeleverd (nog wel 100$ boete voor overwicht) en boarding pas snel geprint. Geen lange rijen, geen vele uren wachten. Ik kon zo mooi nog een paar uur met mijn familie over het vliegveld zwerven.
Maar toen kwam toch het onvermijdelijke moment: ik moest afscheid nemen van mijn broertjes, ouders en oom & oma. Na een paar (lees; veel) foto's met iedereen en wat stevige knuffels (en een aantal rode oogjes ;)) liep ik richting de douane. Ik voelde de spanning, beginnend in mijn hartstreek, door mijn lichaam vloeien. Het moment waar ik een jaar op had gewacht was eindelijk aangekomen: ik zou naar de VS vliegen.
Ik begin nu alweer aan te voelen dat het te lang gaat worden, dus ik zal het reisgedeelte kort houden. Na 8 uur lang Dexter gekeken te hebben, een verbazingwekkend snelle douane/immigratie procedure en een comfortabele aansluiting van Detroit --> Grand Rapids werd ik opgehaald door een ouderejaars student (thanks Greg, if you'll ever read this). Na een reis van 10 uur over een tijdsverschil van 6 uur was ik redelijk kapot, maar voordat ik afgezet zou worden op campus moesten er eerst nog inkopen gedaan worden. Dus zijn we langs Meijer gereden (een soort walmart), en heb ik alle mogelijke benodigdheden gekocht. Om 3 am kon ik dan eindelijk naar bed.
Veel tijd om uit te rusten had ik niet, omdat ik volgende dag om 10 uur al klaar moest staan voor internationale oriëntatie. Deze week is bedoeld om alle internationale studenten kennis te laten met de campus en Amerika in het algemeen. Een absolute topweek waarin ik ongelooflijk veel nieuwe mensen, die over de gehele wereld naar GVSU zijn gekomen, heb leren kennen. Hoogtepunt van de week was zonder meer de stand-up-comedian act (met een serieuze boodschap!) van Kate (hoofd van het departement dat over internationale studenten gaat). Zij vertelde ons over het "base-stystem": dat je voor elk nieuwe "base" toestemming nodig hebt van je partner, omdat je anders (ja, serieus) aangeklaagd kan worden voor sexual assault.
Na de week van oriëntatie volgde er 4 dagen "transition". In deze dagen kwamen alle Amerikanen aan op de campus, en trokken dus mijn roommates in. Ik woon met 4 (3 Amerikanen en een Zuid-Koreaan) anderen in een huis, en ik slaap in een kamer met 2 anderen. Wennen in het begin, maar je leert snel om je aan te passen.
Het wordt alweer te lang, dus ik zal het vanaf nu echt kort proberen te houden. Dus hier een aantal dingen op een rijtje:
- Ik volg 4 classes. Calculus, Filosofie, Biologie en een schrijfklas. Wat vooral opvalt is de abnormale hoeveelheid huiswerk die je krijgt. Punt is dat je het hier wel móét maken, omdat een groot deel van je cijfer hier van afhangt.
- Labourday weekend (google it) naar Chicago geweest. Prachtige stad, prachtig weekend.
- Lid geworden van: boxing club, swimming club, physics club, international student organization en vandaag te horen gekregen dat ik ook in het ski-team zit. Mooi aan het campus leven is dat er zoveel mogelijkheden, zo dichtbij zijn.
- Afgelopen weekend was de home opener voor de GVSU-lakers. Als je een indruk wil raad ik je aan dit filmpje te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=j-K5ITWLHh0
- Alcohol leeftijd 21 is nog veel raarder om mee te maken dan je denkt. Maar maak je geen zorgen: er is geen gebrek aan feestjes hier.
Voor iedereen die nu nog met 10% aandacht zit te lezen: ik ben eindelijk klaar. Ik heb het zo kort mogelijk proberen te houden. Natuurlijk is er nog veel meer gebeurd en kan ik alles in detail vertellen, maar dat doen we (als je dat wilt) over 8 maanden met een koud biertje op een terrasje op de grote markt.
xxx Maarten
ps; sorry voor eventuele spel of taalfouten. Het kost me veel moeite om van Engels naar Nederlands te switchen.
17 Augustus was het dan eindelijk zo ver. Na een nacht (niet geheel onverwacht) zonder slaap, was eindelijk de dag aangebroken dat ik naar de VS zou vliegen. Na een vlotte 2 uur in de auto waren we op Schiphol aangekomen. Natuurlijk geeft het altijd een heerlijk gevoel om op Schiphol aan te komen, maar die dag helemaal.
Op het vliegveld ging alles vrij gemakkelijk. Bagage in no-time afgeleverd (nog wel 100$ boete voor overwicht) en boarding pas snel geprint. Geen lange rijen, geen vele uren wachten. Ik kon zo mooi nog een paar uur met mijn familie over het vliegveld zwerven.
Maar toen kwam toch het onvermijdelijke moment: ik moest afscheid nemen van mijn broertjes, ouders en oom & oma. Na een paar (lees; veel) foto's met iedereen en wat stevige knuffels (en een aantal rode oogjes ;)) liep ik richting de douane. Ik voelde de spanning, beginnend in mijn hartstreek, door mijn lichaam vloeien. Het moment waar ik een jaar op had gewacht was eindelijk aangekomen: ik zou naar de VS vliegen.
Ik begin nu alweer aan te voelen dat het te lang gaat worden, dus ik zal het reisgedeelte kort houden. Na 8 uur lang Dexter gekeken te hebben, een verbazingwekkend snelle douane/immigratie procedure en een comfortabele aansluiting van Detroit --> Grand Rapids werd ik opgehaald door een ouderejaars student (thanks Greg, if you'll ever read this). Na een reis van 10 uur over een tijdsverschil van 6 uur was ik redelijk kapot, maar voordat ik afgezet zou worden op campus moesten er eerst nog inkopen gedaan worden. Dus zijn we langs Meijer gereden (een soort walmart), en heb ik alle mogelijke benodigdheden gekocht. Om 3 am kon ik dan eindelijk naar bed.
Veel tijd om uit te rusten had ik niet, omdat ik volgende dag om 10 uur al klaar moest staan voor internationale oriëntatie. Deze week is bedoeld om alle internationale studenten kennis te laten met de campus en Amerika in het algemeen. Een absolute topweek waarin ik ongelooflijk veel nieuwe mensen, die over de gehele wereld naar GVSU zijn gekomen, heb leren kennen. Hoogtepunt van de week was zonder meer de stand-up-comedian act (met een serieuze boodschap!) van Kate (hoofd van het departement dat over internationale studenten gaat). Zij vertelde ons over het "base-stystem": dat je voor elk nieuwe "base" toestemming nodig hebt van je partner, omdat je anders (ja, serieus) aangeklaagd kan worden voor sexual assault.
Na de week van oriëntatie volgde er 4 dagen "transition". In deze dagen kwamen alle Amerikanen aan op de campus, en trokken dus mijn roommates in. Ik woon met 4 (3 Amerikanen en een Zuid-Koreaan) anderen in een huis, en ik slaap in een kamer met 2 anderen. Wennen in het begin, maar je leert snel om je aan te passen.
Het wordt alweer te lang, dus ik zal het vanaf nu echt kort proberen te houden. Dus hier een aantal dingen op een rijtje:
- Ik volg 4 classes. Calculus, Filosofie, Biologie en een schrijfklas. Wat vooral opvalt is de abnormale hoeveelheid huiswerk die je krijgt. Punt is dat je het hier wel móét maken, omdat een groot deel van je cijfer hier van afhangt.
- Labourday weekend (google it) naar Chicago geweest. Prachtige stad, prachtig weekend.
- Lid geworden van: boxing club, swimming club, physics club, international student organization en vandaag te horen gekregen dat ik ook in het ski-team zit. Mooi aan het campus leven is dat er zoveel mogelijkheden, zo dichtbij zijn.
- Afgelopen weekend was de home opener voor de GVSU-lakers. Als je een indruk wil raad ik je aan dit filmpje te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=j-K5ITWLHh0
- Alcohol leeftijd 21 is nog veel raarder om mee te maken dan je denkt. Maar maak je geen zorgen: er is geen gebrek aan feestjes hier.
Voor iedereen die nu nog met 10% aandacht zit te lezen: ik ben eindelijk klaar. Ik heb het zo kort mogelijk proberen te houden. Natuurlijk is er nog veel meer gebeurd en kan ik alles in detail vertellen, maar dat doen we (als je dat wilt) over 8 maanden met een koud biertje op een terrasje op de grote markt.
xxx Maarten
ps; sorry voor eventuele spel of taalfouten. Het kost me veel moeite om van Engels naar Nederlands te switchen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
